Radomiak pierwszym powojennym mistrzem WOZPN

W naszym cyklu kontynuujemy przybliżanie dziejów Radomiaka. Począwszy od dzisiejszego odcinka, w każdym kolejnym będziemy przedstawiać poszczególne ligowe sezony w wykonaniu zielonych. Rozpoczynamy od roku 1945, w którym to Radomiak został nie tylko mistrzem podokręgu radomskiego ale także pierwszym powojennym mistrzem Warszawskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej. Fakt ten przez niektórych jest podważany aż do dziś.

Już w lipcu 1945 roku, czyli niespełna dwa miesiące po zakończeniu działań wojennych, komisja organizacyjna Radomskiego Podokręgu Piłki Nożnej zrzeszonego w WOZPN zorganizowała rozgrywki ligowe. Mistrzostwa te wyłoniły również drużyny, które w następnym sezonie utworzyły klasę okręgową, zwaną w tamtym okresie klasą A.

Do rozgrywek przystąpiło 15 drużyn, które zostały podzielone na trzy grupy. Radomiak grał w gr. II ze Spartą RKU, MKS Grom, Garbarzem Radom i Kolejowym Klubem Sportowym. W gr. I rywalizowały: Broń Radom, Proch Pionki, Szkolny Klub Sportowy Technik, KS Naprzód oraz Wojskowy Klub Sportowy Lotnik. W gr. III: Radomskie Koło Sportowe (RKS Radom), Czarni Radom, Pilica Białobrzegi, IKS Iłża oraz ZWM. Zwycięscy poszczególnych grup eliminacyjnych uzyskiwali awans do fazy finałowej.

Oto wyniki uzyskane przez Radomiaka:

05.07.1945: KS Radomiak - KKS 15:0
25.07.1945: Sparta RKU - KS Radomiak 1:4
28.07.1945: KS Radomiak - Garbarz Radom 11:0
05.08.1945: KKS - KS Radomiak 1:14
11.08.1945: Garbarz Radom - KS Radomiak 0:3
18.08.1945: KS Radomiak - MKS Grom 7:0
25.08.1945: KS Radomiak - Sparta RKU 0:2
01.09.1945: MKS Grom - KS Radomiak 1:11

Jak widać zespół Radomiaka przewyższał zdecydowanie rywali o kilka klas. Jedynie drużyna Rejonowej Komendy Uzupełnień zdołała nawiązać w miarę równorzędną walkę.

W fazie finałowej wystąpili zwycięscy poszczególnych grup: RKS Radom, KS Radomiak i Robotniczy KS Broń. Zieloni rozpoczęli od remisu 1:1 z RKS-em, by w następnym meczu odnieść pewne zwycięstwo 7:1 nad późniejszym wieloletnim przeciwnikiem, czyli radomską Bronią. Aż pięć bramek w tym meczu strzelił Stanisław Szczepański a po jednym trafieniu dołożyli bracia Czachorowie, Aleksander i Marian. W spotkaniach rewanżowych nasz zespół ponownie wygrał z Bronią 2:0 i zremisował 2:2 z RKS-em.

Wyniki uzyskane przez Radomiaka pozwoliły mu na zdobycie tytułu mistrza podokręgu radomskiego, który uprawniał do udziału w dalszych spotkaniach, już o tytuł mistrza Warszawskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej. Radomiak zmierzył się w dwumeczu z mistrzem podokręgu siedleckiego - WKS-em Siedlce. Pierwsze spotkanie, które odbyło się 14. października w Radomiu zakończyło się zwycięstwem Radomiaka 5:0. Bramki dla zielonych zdobyli Marian Czachor (dwie), Aleksander Czachor, Jerzy Gniewek i Stanisław Szczepański. W rewanżu tydzień później ponownie lepsi okazali się piłkarze Radomiaka, wygrywając tym razem 3:1. Na listę strzelców wpisali się Marian Czachor (dwukrotnie) oraz Stanisław Szczepański.

W finałowych meczach rywalem Radomiaka była Polonia Warszawa, która posiadała w swoich szeregach znanych przedwojennych zawodników. Pierwsze spotkanie, które odbyło się w Radomiu zakończyło się zwycięstwem drużyny z Warszawy 2:0 (0:0). Bramki dla Polonii zdobyli Stańczuk i Czapski. W rewanżu rozegranym dwa tygodnie później w stolicy lepsi okazali się radomianie wygrywając 1:0 po bramce Jerzego Gniewka. Zgodnie z ówczesnym regulaminem o tytule mistrzowskim musiał rozstrzygnąć dodatkowy mecz, który został rozegrany 2. grudnia na neutralnym boisku w Grodzisku Mazowieckim. Mecz zakończył się wynikiem 3:3 i konieczna była dogrywka, w której lepsi okazali się warszawiacy wygrywając 4:3.

Poniżej wycinek z Przeglądu Sportowego opisujący ten niezwykle dramatyczny mecz.



Radość Czarnych Koszul ze zdobycie tytułu mistrzowskiego nie trwała zbyt długo. Władze WOZPN dopatrzyły się, że w drużynie Polonii wystąpili nieuprawnieni zawodnicy Warszawianki. Nieprawidłowości dopatrzono się także po stronie Radomiaka (nieuregulowanie należności za mecz w Radomiu; Radomiak musiał przekazać Polonii połowię dochodu z meczu w Radomiu). Wobec tego zdecydowano przyznać obustronnego walkowera, co w efekcie oznaczało, że Warszawa nie posiadała mistrza na rok 1945.



Władze Radomiaka odwołały się od tej decyzji i po rozpatrzeniu sprawy zdecydowano, że tytuł mistrzowski należy się zielonym! Mimo to wiele książek i monografii dotyczących piłkarstwa w stolicy niesłusznie przypisuje tytuł mistrzowski warszawskiej Polonii.


Wycinek z Dziennika Powszechnego oraz Przeglądu Sportowego informujący o fakcie, że tytuł mistrzowski został przyznany Radomiakowi.

Autorami tego sukcesu byli: Józef Pacek, Zygmunt Drela, Ludwik Adamczyk, Jerzy Kaliński, Tadeusz Rusinowicz, Józef Gibaszewski, Jerzy Gniewek, Stanisław Szczepański, Zdzisław Klimkowski, Aleksander Czachor, Marian Czachor, Ryszrad Czachor. Trener: Marian Matyjaśkiewicz.

Na koniec warto dodać, że Czarne Koszule rok później wywalczyły tytuł Mistrza Polski.